Dag 16 Neuville, Angouleme een dag om snel te vergeten! .

Ons vertrek was wat later gepland omdat ik niet eerder dan 9 uur mijn medicijnen kan halen, dus tijd zat om de spullen in te pakken, tanden te poetsen en zelfs nog tijd voor een bakje koffie. Om 9 uur voor de deur bij de Pharmacie, alwaar een heel document wordt opgemaakt voor de verzekering. Neem gelijk nog wat extra bandagetape en wat voor de beginnende schimmel op mij voeten. Terug in de Gite direct de medicijnen innemen, creme op de benen, creme op de voeten en intapen die handel. Daarna hijsen we pa zijn fiets naar boven en als ik hem vertel dat we vandaag maar 65 km doen kijkt hij teleurgesteld en zeg we zien wel hoe het gaat! Nou dat hebben we geweten op een route met constant bergop en hele spannende afdalingen. Mijn been houdt het zeer goed, maar de dag gaat erg lang duren met de vele stops die we moeten maken i.v.m. de hellingen in combinatie met de warmte die inmiddels naar de 40 graden oploopt. Door een gebied waar in 40 km geen winkel of café open is en het asfalt zo gesmolten is dat de stukken aan mijn WIeltjes blijven zitten zien we het even niet meer zitten. We zien de koeien voor roze olifanten aan, stoppen voor overstekende bomen, zien cola flessen in de lucht verschijnen. En net als we bezig zijn onze t-shirts uit te wringen om toch nog wat te drinken te hebben komt er een vriendelijke boer en bied ons koel water aan, gered!

Dat dachten wij tenminste want de Gite zou net buiten het dorp zijn en omdat het alleen maar stijgen is en slecht wegdek heb ik besloten mijn been te ontlasten en een stukje te lopen. Maar dat wel erg lang duren voordat we wat van de Gite zien, dus bellen we de eigenaar, hij is zelf niet aanwezig maar alles is open mogen we gebruiken, maar het is alleen zo'n 8 km verder als in het boekje staat en na 4 keer bellen hebben we het om 10 uur s'avonds gevonden.

Geen warme douche, gelukkig wel wat blikvoer en koel drinkwater. Blijkt ook nog dat het hotel waar Gabi mijn remblokje verstuurd heeft niet meer bestaat, wat nu?

En nog voor het slapen gaan nog even dit verhaal schrijven op mijn slaapzak in een huisje wat meer op een sauna lijkt en constant lastiggevallen door horden ruggen en ander gevleugeld gedierte wat op het licht van mijn telefoon afkomt. Onbegrijpelijk trouwens met de lucht die ik verspreid!

Nou, misschien een leuk verhaal voor jullie, maar wij gaan hem snel vergeten. Morgen snel weg einde weg rechtsaf, en je raad het al de eerste 1,5 km is alleen maar omhoog!