Dag 21 Dax

Ik was erg vroeg op, kon niet slapen van mijn zere ribben en mijn dikke neus. Alles al ingepakt en eten klaar gezet aan een lange tafel in de schuur want het ziet er regenachtig uit. Lekker onze yoghurt en fruit opgegeten, de kippen, honden en ziekenfondspatienten vaarwel gezegd en op naar het vvv van Dax. Natuurlijk te vroeg dus nog even onze tijd doorgebracht met koffie drinken en geld halen. Het vvv zet ons op het spoor van een fietsenmaker en een internet café. Als eerste de fiets, blijkt deze zaak ergens boven op een boulevard met trappen, Kasper dus eerst maar even op de skates kijken. Blijkt het een kioskje voor kranten en fiets verhuur, ik uitleggen wat het probleem is, maar hij wil natuurlijk de fiets zien.

Pa gehaald en een stukje omgerekend om op de boulevard te komen. Na een grondige inspectie van drie vaklui en een heftige discussie van zeker een kwartier komen zij tot de ontdekking dat zij dit niet kunnen maken en klimmen in de telefoon voor hulp. Na enig bellen en veel uitleg is er een zaak gevonden die ons kan helpen. Of wij maar even achter een van de mannen aan kunnen skaten/fietsen dan zal hij ons er heen brengen. Daar gaan we dan door Dax achter een vent die volgens mij eerder de intentie heeft om ons af te schudden dan om ons ergens te brengen. Maar wij laten ons natuurlijk niet zo makkelijk afschudden en 10 minuten later staan we bij een echte fietsenmaker die als eerste vraagt wie die stang dan wel in die fiets heeft gepropt?

Na 2,5 uur, tangen, grotere tangen, hele grote tangen, slijptol, zagen, bijtels en uiteindelijk een brander is de oude stang uit de fiets. Na nog eens 3 kwartier lukt het de fietsenmaker een nieuwe zadelpen op een nette manier te monteren. Kasper heeft in tussentijd wat aan de verhalen geschreven, gekeken waar ik straks moet zijn voor mijn remblokjes en de Gite, en intussen ook even de Husky van de fietsenmaker uitgelaten want het beest werd erg ongeduldig en begon de boel te slopen! En het heeft natuurlijk geen zin om met vier man om een zadelpen te hangen, vele handen maken licht werk dat is waar maar hier gaat dit even niet op!

Pa een paar eurotjes lichter maar zit weer hoog en droog op z'n fiets.

Even langs het hotel waar ze mijn remblokjes naar hebben verstuurd, maar ze hebben helaas nog niets ontvangen.

Dan maar naar de Gite kijken of ze plek hebben voor ons want dan kan ik gaan internetten. Het kost de zustertjes wat moeite maar na 40 minuten hebben we de sleutel van een geweldige slaapplaats. Pa onder de douche en ik op de fiets naar het cybercafe en de Pharmacie voor nieuw verband. Het kan wel eens laat worden pa, en dat werd het ook want zo'n 100 Fotos uploaden kost wat tijd en de USB werkte weer niet voor de verhalen maar uiteindelijk is het toch gelukt. Nog even langs het hotel maar nog geen pakje!

Morgen om 11 uur komt de post weer onze laatste kans, uitslapen en zorgen dat we om 10 uur op het terras van het hotel zitten om de postbode te bespringen.

Bij de Gite gekomen zit pa zich te vervelen, dus snel een pizza gehaald, deze genuttigd met een wijntje erbij en ons daarna verwittigd van de 1300 km die we al bijna hebben gedaan en de dikke 1000 die we nog moeten doen. Wel veel bergen he pa, en ze zeggen dat de weg in Spanje nog slechter is..... Zouden we het wel halen? De twijfel slaat toe, en waar kan je die het beste mee bestrijden? Ja lieve kijkbuiskinderen snaveltjes toe en oogjes dicht of was het andersom? Wat het ook is wij gaan slapen!