ag 22 remblokjes voor vertrek Dax.

Langer geslapen als anders en alles op ons gemak gedaan. De post komt volgens de receptioniste van het hotel toch niet voor 11 uur. Sleutel van de Gite weer ingeleverd bij de pater en moed verzameld om de 2 a 3 km door de stad te skaten naar het hotel. De weg is namelijk hopeloos slecht, druk en overal werkzaamheden en daarbij nog een flinke afdaling en twee bruggen. Het kost mij soms best moeite om na de laatste val weer de moed te verzamelen om mij weer vol overgave op het wegdek te begeven, al roep pa dan makkelijk dan lopen we dat stukje! Dat zijn juist de onzekere momenten van een skater, vanuit stilstand op slecht wegdek en lopen helemaal, alle ingredienten aanwezig om uit evenwicht te geraken zowel geestelijk als lichamelijk. Maar alle angsten overwonnen zitten we om 10 uur bij het hotel aan de koffie als wolven te wachten om de postbode te bespringen want er is nog steeds geen pakketje uit België ontvangen voor meneer Bontje.

Pa gaat de route nog maar eens doornemen en ik stort mij weer op het verhalen schrijven. Postbode komt voorbij op de fiets, ik naar buiten en vragen of zij een pakketje heeft voor hotel Jean le Bon, nee dus! Ik onze bereidwillige Belg Stefan weer gebeld om te vragen of zij meer weten en verteld dat er niets bij de post zat. Stefan verteld dat het niet per post maar met een transporteur is verstuurd, hij belt mij zo terug!

Tien minuten later blijkt dat de transporteur het inderdaad gisteren nog niet heeft aangeboden, maar dat het momenteel in de vrachtwagen zit en het vandaag wordt bezorgd, zit dus niets anders op dan wachten en misschien nog een dagje Dax.

Het idee om de stad in te gaan en nog even te internetten gaat niet op want de receptie van het hotel sluit tussen drie en zes. Dus moeten we ter plekke blijven waken voor de transporteur!

Dit betekend enige vertraging van onze reis, maar dit soort dingen horen erbij en maken de reis voor wat het is.....

Om 12:30 stopt er een blauw busje en stapt er een man uit met een pakketje maar neemt de andere deur van het hotel, pa gauw ga hem achterna. Ik op de skates er ook naar toe, zeg pa hij is binnendoor naar jou toe, ik weer terug, courier weg!

Na even weervrouwtje en mannetje te hebben gespeeld treffen we elkaar toch in de bar waar ik teken voor het pakketje. En de gelukkige eigenaar wordt van VIER remblokjes en we hadden er maar 1 gevraagd. Maar beter mee verlegen dan om verlegen en bellen onze Belgische vriend Stefan dat we ze hebben ontvangen en danken hem voor zijn geweldige hulp en bijdrage aan onze tocht. Blijkt achteraf dat Gabi hier de rekening voor gaat ontvangen en hier niet zo blij mee is want zij wilde dat het per post verstuurt werd en natuurlijk maar 1 blokje. Laten we maar even afwachten zeg ik misschien strijkt Stefan wel een keer zij hand over het hart!

Na het ontvangst van de blokjes verlaten we snel Dax en weten na deze enerverende ochtend nog de plaats St Palais te bereiken waar we in een oud klooster welke als Refuge wordt gebruikt hartelijk worden door twee Belgische vrijwilligers die de Refuge voor twee weken beheren. We richten onze slaapplaatsen in op de slaapzaal, proberen het internet wat niet lukt en gaan in het stadje eten onder het genot van de wedstrijd Duitsland Spanje. Spanje wint met 1-0 en even later heb ik Gabi huilend aan de telefoon. Maar zij heb gelukkig nog een tweede optie, fan worden van Nederland. Maar wat zal het straks in Spanje een feest worden tijdens de wedstrijd Spanje Nederland!

We sluipen de slaapzaal in dromen alvast van een geweldige Nederlandse overwinning, zo die droom nemen ze ons niet meer af!