Dag 23 van St Palais naar Roncevalles

Ik word wakker van de herrie die pa aan het maken is en vraag of hij stil kan zijn voor de andere mensen op de slaapzaal.

Ik wrijf in mijn ogen en kijk de slaapzaal in, allemaal lege bedden en de dekens netjes opgevouwen! Ik vraag verbaasd en natuurlijk onnodig 'is iedereen al weg?'.

Hoe laat is het dan wel, ik heb goed uitgeslapen waarschijnlijk, maar een blik op de klok laat zien dat het nog geen half zeven is en iedereen zit al aan het ontbijt!

Dan zit er niks anders op dan de spullen inpakken, bedje omschudden en naar het ontbijt, waar we de thee of koffie in een voor ons dessert schaaltje krijgen! Wat brood met jam naar binnengewerkt en de watervoorraad voor onderweg goed gevuld want het zou vandaag 38 graden worden. Na een heel vriendelijk afscheid van de Belgische vrijwilligers die ons nog even op de foto willen nemen vertrekken wij richting Spaanse grens, wat we trouwens elke dag al hebben gedaan maar de kans dat we hem vandaag gaan passeren is wel erg groot.

We vertrekken op aanwijzingen van de mensen uit de Refuge en beginnen gelijk aan een klim van 2,5 km van 6 tot 7% heerlijk na het ontbijt om er even lekker in te komen. Maar mede door het goede asfalt en de nooit aflatende energie van ons bereiken we tot onze eigen verbazing om 10 uur al St Jean Pied de Port en nemen we even tijd voor een bakje koffie en een voorbespreking voor de verdere reis. Want eigenlijk hadden we 1 dag gerekend om van St Jean Pied de Port de Pyreneeën over te steken. We besluiten het vandaag aansluitend van onze tocht vanuit St Palais te doen wetende dat het heel zwaar en misschien wel laat kan worden. Bij de eerste stijle klim naar de grens landen we in Valcaros op 385 meter hoogte bij een speciaal zaak in Spaanse producten die ook sinas voor ons heeft en twee stoelen voor de deur en een half uur verlaten we het dorp langs het typische Pelote veld met een even zo typische muur waarzonder het spel niet gespeeld kan worden . Dan gaat de echte klim beginnen naar Puerto de Ibaneta een klim van 16 km lang van 7 tot 9% tot een hoogte van 1056 meter.

Nou dat hebben we geweten, meer gelopen dan gefietst en geskate, te heet, te stijl, asfalt te slecht. Dus even stoppen bij elk stroompje om onszelf en onze petten nat te maken, de paardenvliegen van ons afslaan en beetje bij beetje naar de top. Halverwege neem ik de fiets van pa over, hij zit er helemaal doorheen en lopen alleen is al zwaar genoeg voor hem op dit moment.

We passeren al lopende nog een stel jongens met begeleiders welke allemaal op de fiets zijn maar er de kracht niet meer voor hebben zoals Joling het zou zeggen. Aangekomen op de top bij de gedenksteen van ridder Roeland die hier in zijn strijd met de Basken is gestorven kust pa de grond en gaat daarna even gesterkt, ik neem wat Fotos we drinken wat en laten ons als vliegende Hollanders naar beneden storten en rijden bijna het dorpje Roncevalles voorbij terwijl mensen ons zitten te filmen vanuit de auto.

Wie had dat ooit gedacht, we zitten in Spanje en zijn de Pyreneeën over en dat op skates en een 79, jaar oude fietser. Daar hadden ze vroeger olifanten voor nodig of waren dat de Alpen?

We zoeken een slaapplaats, wat hier geen probleem is want het dorpje bestaat alleen uit kerkjes, refuges (slaapplaatsen voor pelgrims) en twee restaurants.

Even douchen, eten, remblokjes vervangen en uitrusten voor morgen als de reis richting Pamplona zal gaan waar zoals Hemmingway heb geschreven wel eens een loslopende stier tegen kunnen komen!

En we treffen het want als het goed is vallen we midden in de feestweek.