Dag 26 van Logrono naar st Domingo

Na een nacht van alleen maar herrie van feestende Spanjaarden met een onvervalste Spaanse André Hazes gebroken opstaan en moed verzamelen voor de tocht naar een plaats waar we vanavond de wedstrijd Spanje Nederland kunnen volgen.

Dwars door het drukke Logrono de route weer zien op te pikken en dat lukt, we vinden zelfs nog een zaak die koffie met broodjes serveert en dat kunnen we gebruiken want we hadden nog niet veel gegeten. In deze zaak komen we in gesprek met twee oudere Ierse mannen die zich tegoed doen aan een heerlijk vet Engels ontbijt inclusief ketchup. Zij doen de Camino lopend en gingen deze dag tot Najera. Een van de mannen was helemaal geobsedeerd door mijn skates en uiteindelijk moesten we op de foto voor zijn plakboek en hij zou ook zeker onze website bekijken. Over de tocht zeer kort, erg zwaar, erg heet, erg weinig fotos genomen, erg weinig genoten behalve dat ik op een verlaten benzine station de prijzenlijst heb veranderd in viva Hollanda Copa, alsof we de cup al hadden gewonnen. Die lol hebben we in ieder geval binnen, wil die koppen van die spanjaarden wel eens zien als ze het lezen!

En dan toch in St Domingo in een aardige Alberge, douchen en de stad bekijken.

Je heb van die plekken in Spanje waar je geen kip zie! Maar St Domingo is niet zo'n plek, hier zitten de kippen zelfs in de kerk! Echt waar een kippenhok in de kerk, vanwege wel een van de meest beroemde verhalen van de Camino die ik jullie niet wil onthouden. Er waren ooit pelgrims met hun zoon in St Domingo, en een dienstmeisje werd verliefd op de zoon maar deze liefde werd niet beantwoord. Zij pissig en stopt zilveren in zijn tas en waarschuwt de autoriteit. In die tijd stond voor diefstal de dood en de jongen werd opgehangen. De ouders kregen van Jacobus een teken dat hun zoon nog leefde omdat hij het niet had gestolen. En op hun terugreis van Santiago bleek inderdaad dat hun zoon nog leefde en gingen naar de perfect om dat te vertellen. Deze schoot in de lach en zij dat dat flauwekul was en dat hun zoon net zo levend was als de kip en de haan in de pan voor hem op de tafel. En op het moment dat hij dit zeg komen de gebraden kip en haan tot leven en zo is het verhaal rond en wordt er een kip en een haan in de kerk gehouden ter herinnering. Wie gelooft er nog in sprookjes? De Camino een grote lange Eftelin