Dag 28 van Burgos naar Hontanas

Pa heeft mij een aantal keer vannacht geroepen omdat hij mij hoorde draaien en naar het toilet gaan, ik heb maar niet gereageerd want nachtelijke gesprekken op een camping is niet mijn ding.

In de morgen bleek dat hij zelf ook niet zo lekker had geslapen en zodoende waren we al weer om half zeven op de been.

Even door het drukke maar mooie Burgos op weg naar Hontanas, de plaats waar de pelgrims het stof van de vlakte afspoelden want de naam Hontanas betekend vele fontijnen.

We stoppen nog even om in een café een bakje koffie en een broodje te nuttigen en zijn live getuigen van het loslaten van de stieren in Pamplona, die in enkele minuten aardig wat mens schade aanrichten en gelijk hebben ze!

Daarna gaan we op weg naar voorlopig onze laatste echte hellingen voor de komende 200 kilometers, nl. drie keer een klim van ongeveer 3 km tot 7%. Als goed is bereiken we hierna het begin van de Meseta een glooiende hoogvlakte waar het s'zomers behoorlijk heet kan zijn. Ik kan me niet voorstellen dat het nog hetero kan, maar als ik de beelden van de door vlakten met eindeloze graanvelden zit en tot aan de horizon geen enkel boompje is te vinden bereiden we ons voor op het ergste.

Na enkele uren zwoegen en genieten het landschap waar we doorheen rijden komen we in Cavia, blijkt dat dat beest 4 km asfalt heb opgegeten en er een gravelpad opdoemd. Ik had dit al gelezen en mij ingesteld op een wandeling van 4 kilometer, maar eigenwijs als ik ben toch al (bijna) struikelend het pad overwonnen op de skates.

Om 13:00 uur rijden we Hontanas binnen tot het wegdek mij dwingt te stoppen en verder te gaan lopen. Tegelijkertijd komt er een busje luid toeterend aan en de vrouwen komen uit de huizen. Het is de bakker met op zijn voorstoel een stapel broden en op het dashboard een keuze een kaakjes en koeken. Dat is handig wij gaan ook zo eten dus even een brood en wat koek inslaan en een praatje met handen en voeten met de plaatselijke bevolking. Dan op zoek naar de Alberge Municipal die snel is gevonden op aanwijzen van de huisvrouwen. De Alberge is gehuisvest in een historisch pand nl het Hospital van San Juan, welke is omgebouwd tot modern verblijf voor pelgrims. Deur is open maar niemand bij de receptie dus blijven we wachten want het dorp loopt vol met pelgrims te voet en deze hebben als het om een slaapplaats gaat meestal voorrang op fietsers. Even later komt de beheerster en zijn we na het invullen van onze gegevens weer een stempel rijker en 10 eurotjes armer want dat is wat de overnachting kost voor twee pelgrims!

Na de douche even langs bij de super-mercado(tje) even wat inslaan voor de lunch, reep chocola en marmalade voor op brood, twee sinasappels, twee yoghurtjes en een pak melk. Even door het dorp lopen en ja hoor een bankje in de schaduw, boodschappen, mes, lepel en eten maar. We zitten nog maar net of er komen bewoners uit de aangrenzende huizen en wensen ons smakelijk eten, verdwijnen weer naar binnen en komen met een fles zelf gebottelde wijn en twee glazen naar buiten, dat is nog eens een heerlijke lunch. Pa gaat even een middagdutje doen en ik ga mij uiteindelijk op een heerlijk koel plekje voor de kerk deuren storten op het schrijven van verhalen voor het blog want dat is er al dagen niet van gekomen.