Dag 32 van Molinaseca naar Ruitelan.

Vanmorgen nog een beetje brak van onze reuze gezellige avond. Maar ja s'avonds een vent s'ochtends een vent en met frisse tegenzin doen we ons ochtend ritueel, tent, matje, slaapzak inpakken, wassen en tandenpoetsen, meusli reep van Hajo nuttigen, de last weer op de rug en vertrekken. De reis vandaag gaat richting de volgende hoge (1335) top genoemd Alto do Poio. Ik zeg gaat richting want we zijn vandaag niet van plan zoveel kilometers te maken want de vermoeidheid van een goeie maand op de fiets en skates te staan gaat zich openbaren. Of beter gezegd je komt wat dichter bij jezelf of nog beter gezegd dichter bij je beperkingen. Alles hoef ineens niet meer zo nodig, en ook alle pijntjes gaan zich openbaren op plekken waar je voorheen het bestaan niet eens van wist. Maar het wordt toch zeker weten een mooie dag want we gaan een paar geweldige plaatsen aandoen en ons even in de middeleeuwen wanen.

We komen in het plaatsje Ponferrada waar de Tempeliers een bastion hebben gebouwd welke nog geheel intact is..... Terwijl ik naar de ophaalbrug loop kijk ik diverse malen achterom om te kijken of er geen ridders te paard aan komen. Nou dat was natuurlijk niet het geval maar wel een processie met gezang nonnen die met het beeld en foto van Maria lopen en een aantal flinke mannen die een groot houten kruis dragen met een beeld van Jezus, dan waan je je echt even in andere tijden. Maar dat is weer gauw over als we een terrasje op het plein zien en de drang naar koffie de overhand neemt.

Na de koffie in een snelle afdaling door de stad, nog even een noodstop om inkopen voor de lunch te doen en verder naar Villafranca del Bierzo waar bij binnenkomst het zicht op een 16e eeuwse burcht met hoektorens je weer in de middeleeuwen doet belanden. Hier nemen we afscheid van Hajo want hij wil deze dag wat meer kilometers maken dan wij van plan zijn en willen hem niet ophouden. We zullen elkaar vast nog wel in Santiago zien!

In Villafranca delen Bierzo staat nog een bijzondere Santiago kerk voor pelgrims want deze bevat een poort van vergeving, ben benieuwd of dit voor ons ook gaat werken?

Uiteindelijk nemen we de eerste 18 kilometers van de klim naar Alto do Poio en zoeken een Alberge.

We belanden in een hele leuke Alberge, de eigenaar is een echte paljas en kan heerlijk koken. Om acht uur zitten we met 25 man/vrouw rond een lange tafel te genieten van gazpacho, salade, brood, wijn, spaghetti en als toetje een pudding met mariakaakje. Voor ons vertrouwde bakje koffie moeten we even het dorp ingaan. Voor het slapen gaan nog even gesproken met een vrouw uit Denemarken die elk jaar acht weken gaat lopen en de Camino al zeven keer heeft gedaan vanuit alle richtingen en er een boek over geschreven 'the song of the Camino'.

Heerlijk slapen in onze slaapzaal waar de zwaluwen in en uit vliegen, met de zekerheid dat we tot zes uur kunnen slapen wat zeker niet in alle Alberge's lukt. Maar de beheerder heeft alle mensen op hun hart gedrukt dat er voor zes uur geen geluid mag worden gemaakt.

Het was een heerlijke dag en ongelooflijk dat mijn vader dit allemaal voor elkaar bokst, ik ben trots op hem.