Santiago

Santiago de Compostela dat was ons einddoel geografisch gezien! Maar zoals je in mijn profiel heb kunnen lezen is dat niet echt het doel van onze reis geweest. Een van de redenen is natuurlijk het inzamelen van geld voor de weeskinderen in Nepal en dat is gelukt, uitgegaan van de gedachte elk resultaat is goed want elke cent helpt is dit echt een succes geworden.

De andere reden was om deze oude religieuze pelgrimsweg 'de Camino' af te leggen en spirituele ervaringen op te doen om dichter tot mijzelf te komen en de ervaringen van deze reis te gebruiken in mijn verdere leven. Dit is ook zeker gelukt, want buiten de leuke, leerzame en spannende verhalen die ik heb geschreven voor het blog zijn er vele dingen op deze reis voorgevallen die ik voor mijzelf als heel bijzonder heb ervaren. Ontmoetingen met mensen, spontane gebeurtenissen, ergens zijn op het juiste moment door een eerder ingegeven beslissing enz. Veel tijd om na te denken over het leven met al zijn leuke en minder leuke kanten en wat dat betreft is de Camino oftewel de weg die wij hebben afgelegd net het echte leven!

En dan kom je aan in Santiago wordt je ziek en merk gelijk dat een lichamelijke beperking je beleving van dingen direct beinvloed. Toch geprobeerd samen met pa van de stad te genieten met af en toe even terug naar de Alberge om te rusten. We hebben mooie dingen gezien en leuke mensen ontmoet waaronder de schrijfster Sue Kenney van o.a. het boek 'My Camino', waar we de volgende morgen mee hebben afgesproken om te praten over wat we met de ervaringen van onze reis gaan doen als we thuis komen. Laat zij nou een paar pillen voor mij hebben tegen buik en diarree problemen welke ze ooit van een Nederlander had gekregen, welke me echt hebben geholpen op onze treinreis terug naar Nederland. Zo zie je maar dat mensen altijd op het juiste tijdstip zijn waar ze verwacht worden, vertrouwen.

Ik had graag nog naar Finesterre gegaan en de feestelijke en de religeuze festiviteiten op 24 en 25 juli in Santiago nog willen meemaken, maar doordat ik mij niet zo lekker voelde en pa niet zoveel heeft met al deze zaken en zich zichtbaar verveelde ben ik naar het treinstation gegaan en de terugreis geboekt voor zaterdag. Toen ik bij terugkomst mijn vader vertelde dat we a.s. zaterdag al zouden vertrekken en niet pas op maandag schoten de tranen in zijn ogen en zij hij FIJN lekker naar huis, dus de goede beslissing genomen!

Onze treinreis was van Santiago naar Hendaye bij de Spaanse grens waar we over moeten stappen in een slaaptrein naar Parijs en in Parijs moeten we dan nog van het zuiden naar het noorden om bij Gar du Nord te geraken voor een trein naar Rotterdam waar we nog een kaartje voor moeten bemachtigen. De 12 uur durende treinreis door Spanje was geweldig mooi door een fantastich berglandschap en in de trein naar Parijs hebben we op de derde verdieping van ons stapelbedje prima kunnen slapen, de vermoeidheid zorgde wel dat we in een diepe slaap vielen.

In Parijs metro kaartjes gekocht naar Gare du Nord en daar kaartjes gekocht welke je alleen vanuit een automaat kan halen, en Nederlander als ik ben kies ik op een gegeven moment bij een keuze menu voor het goedkoopste kaartje, verkeerde keuze dus!

Want het blijkt dat deze alleen zijn voor mensen tot 26 jaar en ik zeg tegen pa dat gaat ons echt niet lukken hoor! Op zoek naar een loket waar ik de kaartjes om kan laten zetten en natuurlijk moet bijbetalen, ook dat lukt en we hebben nog tijd voor een ontbijtje voor de Thalys naar Rotterdam vetrekt. Het is voor mij de eerste keer dat ik met de Thalys reis maar wat is dat relaxt, lekkere stoelen, prima service en razendsnel op de bestemming, jammer dat het zo prijzig is.

Op het perron aangekomen in Rotterdam worden we verwelkomt door familie en vrienden, met kussen, handen omhelzingen, bloemen en boordjes met allerlei leuke teksten erop. Na even kort bijkletsen vertrekken we naar het verzorgings tehuis de Rubroek waar oma op ons zit te wachten en verteld dat ze zo blij is dat we weer (heel) terug zijn. Hier worden we verwend met veel aandacht, koffie, gebak, ingelijste foto's en uiteindelijk krijg ik van Wil toch mijn Compostelaat (Photoshop?).

Al met al veel om over na te denken en te plaatsen in onze reis die leven heet. En om van dit leven zoveel mogelijk te genieten en waarde te geven denk ik veel aan mijn vriend Eric die in zijn korte leven voor ons een echt voorbeeld was van genieten en de dingen doen die je wil doen. Dat was volgens hem gewoon een kwestie van even regelen, mensen bellen en dan gaat het gewoon gebeuren, zo simpel kan het zijn! Deze simpele gedachte heb ik ook gehanteerd bij het ondernemen van mijn reis, gewoon een kwestie van even regelen, mensen bellen en het laten gebeuren en zo komen dromen uit! Hiermee de uitspraak van mijn vriend Cees Aka Rob waar gemaakt 'droom niet over je leven, maar leef je droom'.

Het is voor mij en mijn vader een geweldige overwinning en vinden het heerlijk om van alles wat hier uit voort vloeit te genieten.

Hierbij een klein stukje van Paulo Coelho als inspiratie.

'Slechts weinigen durven het aan de last van de eigen overwinning te dragen: de meesten zien af van hun dromen zodra deze mogelijk worden. Ze weigeren de goede strijd te strijden omdat ze niet weten wat ze met hun geluk moeten doen, te zeer vastzitten aan de wereld en de materie'

Een extra dimensie van deze reis was om hem samen te doen met mijn vader, een ervaring die ik nooit had willen missen en mij ook vele inzichten heeft verschaft in het leven, mijn eigen ik, handelen en karakter waar ik zeker nog vele malen aan zal terug denken en zal meenemen in mijn verdere leven

Pa bedankt dat je deze reis samen met mij heb willen ondernemen, voor je gezelschap, je steun en je ongelofelijke wilskracht waar ik nog een hoop van kan leren.