Dag 31

Dag 31 van Hospital de Orbigo naar Molinaseca.

Rammel, rammel, rammel dat is onze wekker, de karretjes van de schoonmaaksters. Mooi op tijd want aan zo'n klim als vandaag moet je niet te laat beginnen. Na een vrij vlak stuk over een heuvelrug zien we de pieken van de bergen met nog enkele plekken sneeuw.

We belanden rond tien uur in Astorga en bewonderen het mooie Plaza Mayor waar twee beelden met hamers de klokken bewerken als half of een heel uur is en we moeten hier zeker op wachten volgens de plaatselijke bewoners wat we natuurlijk ook doen onder het genot van een bakje koffie. We bewonderen het Palacia de Gaudi waar jullie vast wel kunnen raden wie deze heeft ontworpen! En ik ga nog even de Catedral binnen om deze te bewonderen en in het aangrenzende museum een stempeltje te halen.

Even boodschappen voor de lunch en hup daar gaan we weer, door naar de hoogste top van onze reis Cruz Ferro.

Zwoegen, zwoegen en zwoegen, bij iedere bocht even wachten om te kijken of pa er wel aan kom anders moeten we terug. Onderweg stopt er een auto een man springt eruit en maakt fotos van die gekke Hollander op de skates. Boven bij het Cruz Ferro staat hij er ook en blijkt het een fotograaf die alles van de Camino op de gevoelige plaats zet. Hij vraagt mij voor het kruis te poseren, even gegevens uitgewisseld en met een beetje geluk stuurt hij de fotos op.

De afdaling doe ik grotendeels achter de fiets van pa en was beslist geen pretje, totaal verkrampt kom ik beneden na een afdaling van 10 km. Hierbij passeren we nog het authentieke plaatsje El Acebo waar ik net op tijd tot stilstand kan komen voor het zeer authentieke wegdek, even bijkomen van de schrik skates uit en lopend genieten van dit mooie dorpje.

In Molinaseca een kleine zeven kilometer verder mogen we in de tuin van een schitterende Alberge kamperen.

S'avonds loopt het met het eten een beetje uit de hand, veel lol met elkaar en de restaurant eigenaar. Na halve liters bier, enkele flessen wijn en een Veterano gaan we lichtelijk aangeschoten terug naar de Alberge en het lukt ons nog onze tenten te vinden! Wat zal dat vannacht een snurkparade worden, maar goed dat wij buiten slapen.

Komt nog!

Beste allemaal, even een kort berichtje!

Het goede nieuws is we hebben Santiago bereikt, alles is goed gegaan en we slapen momenteel in een oud seminair.

Ik heb nog 4 verhalen klaar staan maar krijg deze om de een of andere reden niet van mijn kaartje gekopieerd dus die houden jullie van mij tegoed!

Het slechte nieuws is dat we dachten even bij te kunnen komen van de inspanningen en genieten van Santiago. Maar helaas zit ik inmiddels al 3 dagen geregeld op de WC en heb last van buikkrampen, dus rusten doe ik wel op bed maar dat is niet wat we in gedachten hadden.

Zodra we thuis zijn maak ik het verhaal kompleet en zal ik zorgen dat de sponsorlijst wordt bijgewerkt!

Iedereen bedankt voor jullie geweldige steun en leuke berichten.

Groeten van Johan en Kasper

Dag 30

Dag 30 van Sahagun naar het ziekenhuis van Orbigo.

Nee, nee, niet schrikken het is niet wat jullie denken. We zijn niet opgenomen in het ziekenhuis, maar we overnachten in Hospital de Orbigo. Een plaatsje waar pelgrims vroeger werden opgevangen als ze tenminste over de prachtige pelgrimsbrug (volgens ons boekje , want hij staat nu in de stelling) waren gekomen.

Aan dit plaatsje is natuurlijk ook een legende verbonden! Midden op deze brug staat nl een gedenkteken aan een ridder Don Suero, die voor zijn geliefde andere ridders die de brug wilden passeren uitdaagde tot een duel. Waar vind je zulke mannen nog zou Gabi zeggen!

Nou natuurlijk in Hospital de Orbigo, want het toernooi wordt elk jaar in middeleeuwse kledij nagespeeld.

Om in dit geweldige plaatsje te overnachten hebben we vandaag wel weer dik 100 km moeten zwoegen. En dat was het zeker voor mij want nachtrust had ik nauwelijks gehad. Gisteravond eerst nog internetten en daarna een vader die onrustig slaapt en al om 3 uur gewassen en met zijn fietskleding aan klaar staat voor vertrek. Uitgelegd dat het pas 3 uur is en dat hij toch nog even moet gaan slapen.

Daar is niet veel van gekomen en om half acht staan we niet al te fris klaar voor de tocht en hebben besloten de alternatieve route uit het boekje door de mooie streek El Paramo om Leon heen! We hebben niet echt zin om ons in een drukke grote stad te storten en kunnen geen noemenswaardige wonderen vinden die aan Leon geralteerd zijn om dit wel te doen.

Daar hebben we geen spijt van gehad, prachtige dorpen gezien, de beroemde streekhuizen van leem en de uitgegeven bodegas in de heuvels waren een lust voor het oog. Ook de velden vol ooievaars, vanwaar we nu dus weten waarom dat er op elke kerktoren minimaal 1 ooievaar zit.

Uiteindelijk na een zware tocht aangekomen op de camping van Hospital de Orbigo treffen we Hajo weer aan die in de volste overtuiging was dat hij ons had afgeschud. Onder het genot van een paar biertjes, chips, chocola en door Hajo zelf samengestelde toastjes (we worden verwend) kletsen we wat bij, maken nog kennis met twee Belgische fietsers, zetten de tenten op en gaan er lekker lui rondhangen alsof we vakantie hebben.

Maar dat vakantie idee kan niet lang duren want de maag moet gevuld worden en nog even een stempel halen voor in ons credential die al aardig vol begint te geraken. Een stempel halen zou kunnen bij de Alberge Municipal, twee kilometer lopen en blijkt dat hij gesloten is dus geen stempel. Dat is nog niet zo erg als de twee Camino lopers die uitgeput achter de Alberge zitten en minimaal drie kilometer terug moeten om alsnog een slaapplaats te vinden.

Wij gaan richting het dorp waar we halverwege nog even een verfrissing (biertje, wijntje, nootje) nemen voor we naar restaurant Los Angelos gaan waar we ook een stempel kunnen krijgen en een heerlijk pelgrimsmaaltijd. Naast ons zit een Spanjaard die vraag jij en toch diegene op rollerblades? Na wat kletsen blijkt dat hij mij voor Burgos is tegengekomen en mij op de foto en film heeft gezet. Kaartje en gegevens uitgewisseld en hij zal deze beelden opsturen en misschien zien we elkaar nog in Santiago!

Na de maaltijd nog genieten van een glas cognac aan de bar en elkaar beloofd dat als we elkaar in Santiago nog ontmoeten we eens echt uit eten gaan en een stevige borrel gaan drinken op onze tocht.....

Pa schrikt van de tijd, het is al tien uur geweest, gauw naar de camping en slapen, hopen dat hij na de wijn en de cognac iets langer zal doorslapen dan drie uur!

Morgen weer bergen en wat voor, zevenhonderd meter stijgen naar cruz de ferro, ons steentje lossen, nog een klein topje en dan afhalen, down hill op skates dat is pas kicken! Ga er nu van dromen, ridders, ooievaars, bergen van 1500 meter hoog en afdalingen van 50 km per uur, slaap zacht.

Dag 29

Dag 29 van Hontanas naar Sahagun

Gisteren nog een heerlijk pelgrimsmaal genuttigd, wat inhoud een vooraf, hoofdgerecht, dessert, koffie en water,wijn en brood tijdens de maaltijd zoveel je maar wil en dit allemaal voor nog geen 10 €.

Na zo'n maaltijd val je natuurlijk als een blok in slaap of je alleen of met twintig man op een zaal slaap.

Maar om half vijf staan de eerste Camino gangers al weer op en dat doen ze tot grote ergenis van een Belgische pelgrim niet geheel geruisloos. Hij gaat er een paar keer uit om ze te vragen stil te zijn, tevergeefs! Dus van slapen komt niet veel meer en zes uur staan ook wij klaar om te vertrekken.

Nog even een kopje koffie en we verlaten de stad van de vele fontijnen, een Belg achterlatend die tot zijn ergenis zit te wachten op de mensen van de super-mercado die hem beloofd hadden om zes uur open te zijn om hem zijn ontbijt te leveren. Toen wij vertrokken om half zeven ging de zaak open, Spaanse klokken lopen iets anders als onze!

We gaan deze morgen als een speer naar beneden, waar wij leuke dorpjes passeren en bezoeken. We gaan door de poort van een oude abdij van San Anton waar vroeger brood en wijn in de nissen was te vinden voor de pelgrims. Na een heerlijk stuk rijden we het dorpje Boadilla delen Camino binnen en krijgen een geweldig ontbijt in een onvoorstelbaar knusse Alberge. Nemen nog even een foto van de ooievaars op de kerktoren, dat is hier bijna standaard maar heel leuk om te zien.

In het plaatsje Carrion de Los Condos nog even het internet café in maar weer kan ik geen Fotos uploaden, maar gelukkig wel een paar verhalen.

We besluiten verder te gaan het is nog vroeg en het gaat geweldig. Dat resulteert in een middag constant tegen wind maar met een redelijke temperatuur.

Hierbij doen we de volgende Efteling attractie aan namelijk het plaatsje waar de tempeliers vroeger de gans hebben begraven die de gouden eieren legde.

We eindigen moe maar voldaan in een Alberge in het plaatsje Sahagun welke ook een fantastische legende heeft, namelijk dat alle lansen die de soldaten van Karel de Grote s'avonds in de grond hadden gestoken s'ochtends bloeide en zij daardoor de strijd verloren.

En jullie geloven nog steeds niet in sprookjes? Nou wij gaan er in iedergeval na onze heerlijke pelgrimsmaal van dromen en zijn benieuwd wat voor wonderen wij morgen weer op ons weg tegenkomen!

Ik vind het in iedergeval een wonder dat wij Sahagun al bereikt hebben!

Dag 28

Dag 28 van Burgos naar Hontanas

Pa heeft mij een aantal keer vannacht geroepen omdat hij mij hoorde draaien en naar het toilet gaan, ik heb maar niet gereageerd want nachtelijke gesprekken op een camping is niet mijn ding.

In de morgen bleek dat hij zelf ook niet zo lekker had geslapen en zodoende waren we al weer om half zeven op de been.

Even door het drukke maar mooie Burgos op weg naar Hontanas, de plaats waar de pelgrims het stof van de vlakte afspoelden want de naam Hontanas betekend vele fontijnen.

We stoppen nog even om in een café een bakje koffie en een broodje te nuttigen en zijn live getuigen van het loslaten van de stieren in Pamplona, die in enkele minuten aardig wat mens schade aanrichten en gelijk hebben ze!

Daarna gaan we op weg naar voorlopig onze laatste echte hellingen voor de komende 200 kilometers, nl. drie keer een klim van ongeveer 3 km tot 7%. Als goed is bereiken we hierna het begin van de Meseta een glooiende hoogvlakte waar het s'zomers behoorlijk heet kan zijn. Ik kan me niet voorstellen dat het nog hetero kan, maar als ik de beelden van de door vlakten met eindeloze graanvelden zit en tot aan de horizon geen enkel boompje is te vinden bereiden we ons voor op het ergste.

Na enkele uren zwoegen en genieten het landschap waar we doorheen rijden komen we in Cavia, blijkt dat dat beest 4 km asfalt heb opgegeten en er een gravelpad opdoemd. Ik had dit al gelezen en mij ingesteld op een wandeling van 4 kilometer, maar eigenwijs als ik ben toch al (bijna) struikelend het pad overwonnen op de skates.

Om 13:00 uur rijden we Hontanas binnen tot het wegdek mij dwingt te stoppen en verder te gaan lopen. Tegelijkertijd komt er een busje luid toeterend aan en de vrouwen komen uit de huizen. Het is de bakker met op zijn voorstoel een stapel broden en op het dashboard een keuze een kaakjes en koeken. Dat is handig wij gaan ook zo eten dus even een brood en wat koek inslaan en een praatje met handen en voeten met de plaatselijke bevolking. Dan op zoek naar de Alberge Municipal die snel is gevonden op aanwijzen van de huisvrouwen. De Alberge is gehuisvest in een historisch pand nl het Hospital van San Juan, welke is omgebouwd tot modern verblijf voor pelgrims. Deur is open maar niemand bij de receptie dus blijven we wachten want het dorp loopt vol met pelgrims te voet en deze hebben als het om een slaapplaats gaat meestal voorrang op fietsers. Even later komt de beheerster en zijn we na het invullen van onze gegevens weer een stempel rijker en 10 eurotjes armer want dat is wat de overnachting kost voor twee pelgrims!

Na de douche even langs bij de super-mercado(tje) even wat inslaan voor de lunch, reep chocola en marmalade voor op brood, twee sinasappels, twee yoghurtjes en een pak melk. Even door het dorp lopen en ja hoor een bankje in de schaduw, boodschappen, mes, lepel en eten maar. We zitten nog maar net of er komen bewoners uit de aangrenzende huizen en wensen ons smakelijk eten, verdwijnen weer naar binnen en komen met een fles zelf gebottelde wijn en twee glazen naar buiten, dat is nog eens een heerlijke lunch. Pa gaat even een middagdutje doen en ik ga mij uiteindelijk op een heerlijk koel plekje voor de kerk deuren storten op het schrijven van verhalen voor het blog want dat is er al dagen niet van gekomen.

Dag 27

Dag 27 van st Domingo naar Burgos

Onze zaalgenoot was al vroeg op zo rond half zes en dan wil het slapen ook niet meer zo! En natuurlijk nieuwsgierig wat het is geworden Nederland of Spanje? Gisteren wel wat getoeter en iets van vuurwerk gehoord, maar het was niet echt uitbundig! Valse hoop, de eerst sms meld verlenging en de tweede helaas verloren.

Nou dan weten we in ieder geval dat onze banden niet lek zijn gestoken of dat mijn rem van de skate niet is gesaborteerd en kunnen we met een gerust hart weer op reis door een vrolijk Spanje.

Beneden in de gemeenschappelijke zaal blijkt dat de meeste al op zijn en wachten tot de deur (6:15) open gaat. Dus wij zaten ook al erg vroeg in het schemer op de fiets. En dat is voor de verandering eens lekker fris! We zeggen Hajo gedag en tot later want dat we elkaar nog tegen komen op de route is zeker. Uiteindelijk zullen we nog vele kilometers met elkaar oprijden en repareren Hajo pa zijn kleine tandwiel met de wondertang van Hajo uw ANWB op de Camino. Pa is hem vreselijk dankbaar en roept naar mij wacht terwijl hij met het kleine verzet de berg op komt gesjeesd.

Het is werkelijk een schitterende route vandaag met mooie vergezichten, veel natuurschoon, kerkjes kloosters en in de rotswand uitgehouwen kapel voor de maagd van de la Pena.

In Belorado raken we nog in een leuk gesprek met een Zwitser die als vrijwilliger twee weken de Alberge runt naast Santa Maria kerk, waar hij ons nog mee naar binnen neemt en ons op de bijzonderheden wijst. Na een uitwisseling over ervaringen in Nepal, weeshuizen en het idiote idee om deze reis op de skates te doen nemen we afscheid van elkaar en vervolgen onze reis die vandaag zo rond de 90 kilometer zal zijn tot Burgos.

Na flink wat heuvels maar een redelijke temperatuur bereiken we het stadje S. Juan de Ortega waar Hajo over gelezen had in de reisverhalen en dit zou erg mooi en puur zijn. Daar aangekomen over een zeker 10 meter breed betonnen pad vallen we neer bij het eerste best cafe voor wat te drinken en even later zit ook Hajo bij ons met zijn favoriete sigaar en een biertje om te vertellen dat hij er iets meer van had verwacht. Het was wel een heel mooi klein plaatsje mooie kerk, leuke huisjes, maar dat vonden meer mensen en zodoende is het een toeristische trekpleister geworden met brede wegen en parkeerplaatsen.

Een deel van het laatste stuk moeten we de grote weg volgen, wat geen pretje is al dat verkeer langs je heen. Vooral die vrachtwagens bezorgen je kippevel en zodra we er weer vanaf zijn storten we gedrieen neer op een schaduwplek om even te ontstressen met wat fruit en andere etenswaar want voor ons lig nog een uitdaging van 14% voordat we Burgos naderen. Maar goed gevuld met krachtvoer hebben we deze krachttoer een half uur later ook achter ons liggen en laten we ons door Hajo overhalen om toch voor de camping te kiezen i.p.v de Alberge want dat scheelt 4 km. Tentjes opgezet, douchen en wat wassen en dan de bus naar Burgos, wat een geweldige stad. De sfeer als in Barcelona met een echte Burgos pantoffelpromenade waar iedereen loopt te paraderen van jong tot oud. En bovendien een prachtige kathedraal die kan concureren met de Sagrida Familia. IJsje genomen, mensen kijken en dan de bus terug naar de camping waar we voor de verandering door een Nederlandse dame worden bediend in het restaurant.

Als we terug lopen naar de tent blijkt een heel vakantie jeugdkamp met megaphone en ander lawaai de nacht in willen gaan.

Ik heb ze na het tandenpoetsen vriendellijk gevraagd wat minder herrie te maken en hoe laat ze zouden stoppen. Om 12 uur zouden ze stoppen en daar hebben ze zich netjes aan gehouden, waar misschien mijn dreigement dat ik ze anders om 5 uur wakker zou maken aan heeft meegeholpen?

dag 26

Dag 26 van Logrono naar st Domingo

Na een nacht van alleen maar herrie van feestende Spanjaarden met een onvervalste Spaanse André Hazes gebroken opstaan en moed verzamelen voor de tocht naar een plaats waar we vanavond de wedstrijd Spanje Nederland kunnen volgen.

Dwars door het drukke Logrono de route weer zien op te pikken en dat lukt, we vinden zelfs nog een zaak die koffie met broodjes serveert en dat kunnen we gebruiken want we hadden nog niet veel gegeten. In deze zaak komen we in gesprek met twee oudere Ierse mannen die zich tegoed doen aan een heerlijk vet Engels ontbijt inclusief ketchup. Zij doen de Camino lopend en gingen deze dag tot Najera. Een van de mannen was helemaal geobsedeerd door mijn skates en uiteindelijk moesten we op de foto voor zijn plakboek en hij zou ook zeker onze website bekijken. Over de tocht zeer kort, erg zwaar, erg heet, erg weinig fotos genomen, erg weinig genoten behalve dat ik op een verlaten benzine station de prijzenlijst heb veranderd in viva Hollanda Copa, alsof we de cup al hadden gewonnen. Die lol hebben we in ieder geval binnen, wil die koppen van die spanjaarden wel eens zien als ze het lezen!

En dan toch in St Domingo in een aardige Alberge, douchen en de stad bekijken.

Je heb van die plekken in Spanje waar je geen kip zie! Maar St Domingo is niet zo'n plek, hier zitten de kippen zelfs in de kerk! Echt waar een kippenhok in de kerk, vanwege wel een van de meest beroemde verhalen van de Camino die ik jullie niet wil onthouden. Er waren ooit pelgrims met hun zoon in St Domingo, en een dienstmeisje werd verliefd op de zoon maar deze liefde werd niet beantwoord. Zij pissig en stopt zilveren in zijn tas en waarschuwt de autoriteit. In die tijd stond voor diefstal de dood en de jongen werd opgehangen. De ouders kregen van Jacobus een teken dat hun zoon nog leefde omdat hij het niet had gestolen. En op hun terugreis van Santiago bleek inderdaad dat hun zoon nog leefde en gingen naar de perfect om dat te vertellen. Deze schoot in de lach en zij dat dat flauwekul was en dat hun zoon net zo levend was als de kip en de haan in de pan voor hem op de tafel. En op het moment dat hij dit zeg komen de gebraden kip en haan tot leven en zo is het verhaal rond en wordt er een kip en een haan in de kerk gehouden ter herinnering. Wie gelooft er nog in sprookjes? De Camino een grote lange Eftelin

dag 24

Dag 24 van Roncevalles via Pamplona naar Puenta la Reina.

We vertrekken vroeg na een bakje koffie en een broodje uit onze Alberge ook al wil de beheerder dat we blijven hangen om live te kijken naar het loslaten van de stieren in Pamplona. Wij gaan zelf op weg naar Pamplona en hopen dat de stieren dan al zijn verdwenen!

Was wel een leuke alternatieve route door een feestend Pamplona, kunnen onze zuiderburen met carnaval nog wat van leren, in de morgen alle kroegen vol!

De stad bekeken en een paar uren gaan internetten, stressen!

Daarna via allerlei mooie plaatsjes naar Puenta la Reina waar we weer in een geweldige Alberge verblijven.