Dag 17
Dag 17 van Ronsenac (Leerde) naar St Aulaye.
vanmorgen vertrokken na een ontbijtje van onze laatste broodjes en een bakje thee. Geld in het potje gedaan teveel want we hebben geen los geld genoeg, maar gevraagd of meneer Jansen het teveel of meer terug wil storten voor het goede doel, natuurlijk ons kaartje erbij gestopt.
De deur uit en rechts de 1,5 km klim, ik vind dit geen goed begin van de dag en besluit om linksaf een alternatieve route te nemen en verder al besloten een camping te nemen zo'n 37 km verder op de route. Dit besluit is genomen na een akelige nacht, mij niet lekker voelend bij het opstaan wat veroorzaakt kan zijn door de medicijnen of de combinatie warmte en inspanning. En daar hebben we geen spijt van want na nog vele rustpauzes komen wij om drie uur aan op de camping te St Aulaye waar wij weer neerstorten voor een kort slaapje en gooien daarna alle kleding in de wasmachine. Want we merkten niet meer het verschil of we nu een mesthoop voorbij reden of dat het zo stonk omdat we elkaar passeerden.
Even een duik in de Dronne tussen twee stroomversnellingen in, heerlijk fris en goed voor de spieren. Dan blijkt de wasmachine te stoppen terwijl hij nog vol spoelwater staat. Uiteindelijk toch maar open gemaakt het water eruit laten lopen, het wasgoed uitgewrongen en in de droger gegooid. Naar het centrum gelopen maar halverwege teruggekeerd, was niet duidelijk of er wel wat was en het was zeker 8% omhoog. Dus dan maar heerlijk op het terras langs de rivier, waar pa wordt verwend met een heerlijk stuk vlees van 250 gram en zo te zien heerlijke dikke vlaamse frieten! Ik heb de keus uit een pizza vegetarienne en ..... Maar natuurlijk wel een salade vooraf voor de vitamine. Heerlijk ijsje toe en een kopje koffie, een wandelingetje langs de rivier, we lijken wel toeristen! Al met al heerlijk genoten en nu snel de tenten in voor het onweer losbarst.
Dag 16
Dag 16 Neuville, Angouleme een dag om snel te vergeten! .
Ons vertrek was wat later gepland omdat ik niet eerder dan 9 uur mijn medicijnen kan halen, dus tijd zat om de spullen in te pakken, tanden te poetsen en zelfs nog tijd voor een bakje koffie. Om 9 uur voor de deur bij de Pharmacie, alwaar een heel document wordt opgemaakt voor de verzekering. Neem gelijk nog wat extra bandagetape en wat voor de beginnende schimmel op mij voeten. Terug in de Gite direct de medicijnen innemen, creme op de benen, creme op de voeten en intapen die handel. Daarna hijsen we pa zijn fiets naar boven en als ik hem vertel dat we vandaag maar 65 km doen kijkt hij teleurgesteld en zeg we zien wel hoe het gaat! Nou dat hebben we geweten op een route met constant bergop en hele spannende afdalingen. Mijn been houdt het zeer goed, maar de dag gaat erg lang duren met de vele stops die we moeten maken i.v.m. de hellingen in combinatie met de warmte die inmiddels naar de 40 graden oploopt. Door een gebied waar in 40 km geen winkel of café open is en het asfalt zo gesmolten is dat de stukken aan mijn WIeltjes blijven zitten zien we het even niet meer zitten. We zien de koeien voor roze olifanten aan, stoppen voor overstekende bomen, zien cola flessen in de lucht verschijnen. En net als we bezig zijn onze t-shirts uit te wringen om toch nog wat te drinken te hebben komt er een vriendelijke boer en bied ons koel water aan, gered!
Dat dachten wij tenminste want de Gite zou net buiten het dorp zijn en omdat het alleen maar stijgen is en slecht wegdek heb ik besloten mijn been te ontlasten en een stukje te lopen. Maar dat wel erg lang duren voordat we wat van de Gite zien, dus bellen we de eigenaar, hij is zelf niet aanwezig maar alles is open mogen we gebruiken, maar het is alleen zo'n 8 km verder als in het boekje staat en na 4 keer bellen hebben we het om 10 uur s'avonds gevonden.
Geen warme douche, gelukkig wel wat blikvoer en koel drinkwater. Blijkt ook nog dat het hotel waar Gabi mijn remblokje verstuurd heeft niet meer bestaat, wat nu?
En nog voor het slapen gaan nog even dit verhaal schrijven op mijn slaapzak in een huisje wat meer op een sauna lijkt en constant lastiggevallen door horden ruggen en ander gevleugeld gedierte wat op het licht van mijn telefoon afkomt. Onbegrijpelijk trouwens met de lucht die ik verspreid!
Nou, misschien een leuk verhaal voor jullie, maar wij gaan hem snel vergeten. Morgen snel weg einde weg rechtsaf, en je raad het al de eerste 1,5 km is alleen maar omhoog!
Dag 15
Dag 15 van Poitiers naar Neuville .
We verlaten onze camping na een ontbijt op de trappen van het sanitair huis en nemen afscheid van onze medecampeerders een aantal werklui in oude caravans.
Mijn been ingezwachteld beginnen we de tocht van vandaag, we gaan hem weer een aardige tik geven zeg pa!
Maar die tik krijgen wij, namelijk de hele route bestaat uit constant klimmetjes en als we al een keer dalen dan zien we de volgende klim al weer opdoemen.
Windstil en boven de dertig graden, mijn been speelt op en door het constante trillen van het wegdek zit ik er al snel doorheen. Sommige delen van het wegdek zijn trouwens al voor 12 uur licht vloeibaar geworden waardoor het af en toe lijkt of ik door de stroop rijd en soms zelfs tot stilstand kom.
Uiteindelijk bereiken we Neuville met een welverdiende afdaling van enkele kilometers en gaan direct door naar de Marie voor de sleutel van de st Jaques Gite. Op het gemeentehuis duurt het zo'n drie kwartier voordat een oude vrouw met de beambte is uitgekeuveld en ik aan de beurt ben. Zeer formele documenten met een zegelafbeelding worden uitgeprint en mij gevraagd deze in te vullen.
En uiteindelijk na een eerlijke ruil van 20 euro krijgen we de sleutels van de Gite welke een geweldige plek blijkt te zijn!
Ik ga na de douche direct langs de dokter voor mijn been, maar blijkt dat ik pas om zes uur kan binnenlopen. Dit heb ik gedaan en dat is waar ik nu al drie kwartier dit verhaal zit te schrijven tussen allemaal gezellige maar waarschijnlijk wel wat mankerende Fransen.
Na 1,5 uur en een ongeruste vader ben ik aan de beurt, aardige dokter en ze spreekt goed Engels, tenminste beter dan mij Frans al is daar niet veel voor nodig.
Constatering, doet het pijn ja, ziet er niet zo best uit nee, nog helemaal naar Spanje dat is best ver! Het blijkt een beschadigde spier/pees waarbij ze zeg deze beweging mag je niet maken en hierbij beweegt zij mijn voet naar buiten. Ik krijg wat om in te nemen en wat om te smeren en we hebben door genomen hoe ik mijn enkel kan intapen met dat heerlijke teamverband waar ik mij voor ik naar de dokter ging mee heeft geepileerd, kon het moeilijk laten zitten. De Pharmacie is helaas net 10 minuten gesloten en morgen pas om 9 uur weer open, wordt dus uitslapen medicijnen halen gelijk ook maar wat voor die beginnende schimmel tussen mijn tenen, voet intapen en de volgende etappe!
Maar dat is voor morgen, vanavond hebben we eerst nog genoten van een heerlijk 4 gangen diner voor een bespottelijk prijsje in een geweldige ambiance van een plein voor een 13e eeuwse kerk en een zwoele avond, is alles toch nog goed gekomen.
O ja! Niet vergeten, vandaag mijn reserve remblok van mijn linker skates verloren, zomaar afgebroken en ik rem er niet eens mee. Gisteren net nog met Gabi erover gehad dat er vast niks opgestuurd hoef te worden en vandaag is het raak, nog bedankt voor je hulp Lieverd
Verder Herten zien oversteken , salamanders gezien en veel met ons zelf bezig geweest! Voelde me wel net Stumpy en old Grumpy waar ik de stumper ben die vandaag van alles mankeerde en die old Grumpy doorgaat of er niets aan de hand is, respect ouwe en bedankt voor je hulp bij de afdaling!
Vervolg dag 14
en tussendoor hebben we een heerlijk maal. Ik een couscous, pa iets met vis, kaartjes en ijs toe en een kopje koffie om het af te leren. Maar na al deze heerlijkheden moeten de genoemde heuvels nog wel gedwongen worden. Dat is een zware klus en rond 4 uur als wij Poitiers binnen rijden en naar het vvv willen blijk dat nog eens 10% stijgen, dat trek ik dus niet skates uit en lopen. Even bij de Pharmacie langs voor een verband want mijn rechter enkel is aardig gezwollen en doet zeer. Bij het vvv gevraagd naar slaapplaatsen, de gite zijn al vol, de hotels zijn buiten de stad, de camping municipal bestaat niet meer! Dat wordt dus een camping 5 km verder op de route.
Daar na een opfrisbeurt wat te eten gehaald in het dorp en op de camping gegeten. te nuttigen!
De camping zit aan de rivier waar ik momenteel met mijn zere been in het water dit verhaal zit te schrijven en over het leven na te denken, met als grootste vraag waarom ben ik hier aan begonnen, o'ja geld op halen voor de wezen!
Ook daar heb ik over na zitten denken, want we hebben nog niet echt meer opgehaald dan tijden mijn tocht(je) door Nederland, ik begrijp er niets van met al de promotie die ik en anderen hebben gedaan! Geloof mij het is uniek dat iemand op de skates al Poitiers bereikt, dus verspreid het verhaal, verkoop het aan de media, bel de skates fabrikant Fila dat ze een flink bedrag moeten sponsoren en daarvoor in ruil straks mijn skates in het museum mogen zetten en reclame maken. Of vertel het gewoon door aan al je vrienden en spoor ze aan om ons te sponsoren dan wordt vast een groot succes, en het ploeteren kan je wel aan ons over laten.
Groeten, de idiote skates en de oude fietser
Dag 14 van Chatellerault naar Poitiers
Dag 14 van Chatellerault naar poitiers.
Tenten nat ingepakt, zelf ook nog niet helemaal gedroogd weer de skates om de nog zere voeten en de 15 kilo op de rug en als eerste proberen de eerste heuvel van de camping afritten te bedwingen.
We zitten direct op de route en verwonderen ons over het wegdek van Chatellerault en omstreken, er moet hier iemand zijn die van gatenkaas houdt!
Na een aantal pittige heuvels nemen we eerst een bakje koffie om ons voor te bereiden op het echte werk. Er komen namelijk een drietal stijgingen van gemiddeld 1,5 kilometer lang en met stijgingspercetages tot 10 % en ik weet zeker dat die ouwe deze gaat bedwingen al zullen sommige stukken lopend afgelegd moeten worden.
Verder dan Poitiers gaan we zeker niet vandaag, even niet te veel belasten en ons aanpassen aan de temperatuur en de Franse slag.
Blijven halverwege even steken om watt e drinken wat uitmond in een verblijf van 2,5 uur om te internetten, pa even gokken en een heerlijk maal te nuttigen!
Dag 13
De dag begin met een heldere hemel, dat beloofd weer wat. We verlaten onze jeugdherberg en proberen de route weer op te pakken. En dat gaat niet zo eenvoudig en of dat nou kom omdat dit het tweede boekje is of omdat de wegbewijzering vanaf Tours anders is? Maar rond 13 uur hebben we er volgens het boekje 50 op zitten maar op de teller 60 en zijn we al 3 keer verkeerd gereden... Ik heb vandaag mij wieltjes voor de verandering weer eens horen snoeren in plaats van kreunen al was het maar kortstondig mooi vlak asfalt en was het de rest van de dag echt afzien. Heel heel veel respect voor mijn pa, die op zijn leeftijd elke dag weer deze heuvels weet te nemen, onvoorstelbaar. In st Maure stoppen we om wat te drinken en komen in gesprek met een Nederlands echtpaar dat een kastelenroute doet. Heel aardige mensen en wat gekeuvel over leeftijd, fietsen, lekker eten, voetbal (Ajax) nemen we afscheid en als wij willen gaan betalen is ons drankje al door deze mensen betaald! Nog zo,n ervaring hebben we later op de dag waar we van de café eigenaar onsgenuttigde eten en drankjes bijna gratis krijgen met een zwaaibeweging en de melding cadeau!
Hartstikke leuk maar verder was het afzien vandaag, heuvels, slecht wegdek en verschrikkelijke hitte, wat tot gevolg heeft dat ik een dikke enkel krijg en deze aardig pijnlijk begint te worden. Als klap op de vuurpijl kom ik ook nog onze camping in Chatellerault binnen vallen en blijf met mijn rug aan de haak van het hek hangen wat me een aantal zere ribben bezorgd. Al met al een dag met een gaatje en dan gaat het nog onweren ook! Nou eerst maar wat te eten halen en morgen kijken hoe we ons voelen maar het zal we rustig aan worden . Maar we weten waar we het voor doen en ben dan ook benieuwd of het bedrag voor onze wezen in Nepal al flink is gestegen, zodra ik weer internet heb ga ik proberen de sponsorlijst bij te werken. En nu lekker slapen langs het tracé van de TGV!
Dag 12 van Vendome naar Tours
Van Vendome naar Tours
Rond 7 uur op, wassen tanden poetsen wat eten en drinken, tent inpakken fiets klaar rugzak klaar vertrekken maar van Vendome naar Tours.
De eerste kilometers is het gelijk klimmen en voor pa dus lopen geblazen want met benen die net wakker zijn gaat het niet lukken!
De temperatuur stijgt al snel naar 30 graden en schaduw is er niet in het Franse landschap tussen de eindeloze landerijen.
Geen zuchtje wind, stijgen, dalen, stijge, dalen, temperatuur die stijgt, kleding die natter wordt, slecht wegdek met als gevolg dat we rond 10:30 er al aardig doorzitten en ik het gevoel heb dat mijn enkels afbreken.
Eerste mogelijkheid voor koffie in Chateau Renault en even rusten en bezichtigen.
Komen de fietsers van gisteren weer tegen, tenminste ze halen ons weer in, maar bij een volgende rustplaats staan ze ons te filmen en stoppen we even voor een praatje en geef ze ons kaartje want sponsors zijn altijd welkom!
Wij vertrekken weer richting Tours en 10 km voor Tours vallen we meer dood dan levend in het gras onder de bomen. We zitten nog niet of een man komt op ons af en vraagt of we water willen en suiker, we gaan met hem mee naar huis en krijgen onze flesjes gevuld met water en ijsblokjes en als klap op de vuurpijl krijgen we een grote fles ijskoude cola mee.
In Tours
Dag 11 van Chartres naar Vendome
Van Chartres naar Vendome.
We gaan onze snurk familie verlaten, de oordoppen kunnen weer uit. Het is even zoeken om de route weer op te pakken maar na een paar extra kilometers zitten we op de goede weg.
Na veel zwoegen en af en toe wat rust om bij te tanken, bezoeken van kerken, Fotos maken, stempels halen en dan even rusten voor de lunch. Dit proberen we langs de kant van de weg maar komen daar snel op terug als pa ineens tot zijn knieën onder de mieren zit, dan op een bruggetje over de Loir zonder e, de arme aftakking!
Terwijl wij hier heerlijk zitten kom er Nederlanders voorbij die toch even stoppen voor een praatje want ze hadden al gehoord van een skater die onderweg was naar Compostella (idioot) en van wie wisten zij dat dan wel, natuurlijk van Johannes op de fiets!
Na een zware warme dag, veel heuvels en 110 km komen we aan in Vendome alwaar we neerstrijken op de camping municipal Les Troi Oix. Lekker douchen, voorzichtig het verband van mijn wond, dit had ik er nooit op moeten doen.
Teentjes opzetten, WIeltjes gewisseld, rem nog niet als is ie bijna op, Fotos genomen van de wielen nog nooit zo snel zien slijten!
Heerlijk gegeten, pa zalm en ik pasta. Lekker ijs na, wijntje biertje wat zullen wij lekker slapen op onze gemeente camping .